بعد از مدتها سلام
امیدوارم حالتون خوب خوب خوب باشه...
این روزا پست‌هاتون رو می‌خونم. وقت میذارم واقعا... گاهی کتاب می‌خونم. گاهی شعر... گاهی آشپزی و تقریبا هم خوب... الحمدلله.
چرا؟ چون آزمون جامعم تموم شده:)) اگرچه فکر میکنم قبول نشم و بمونه آبان. ولی همین رخوت تا اومدن جوابا هم بدک نیست. زنگ زدم دانشگاه بپرسم جوابا کی میاد و کی میتونیم موضوع و استاد راهنما رو انتخاب کنیم، گفت خیلی دلخوش به دفعه اول قبولی نباش:) گفتم باش:)
امروز بابا اینا میرن حج:( هم خوشحالم هم ناراحتم. همه میگن خب تو که دیگه ازدواج کردی و فلان. دلتنگی و گریه نداره. ولی داره:( از طرفی خب همسر که نیست الان و خودم اومدم که راهشون بندازم. از طرفی هم اصلا چه ربطی داره؟؟؟ هر کی سر جای خودش:((( یعنی گمونم از ۴ سالگیم که مامان اینا رفتن حج تا همین الان که ۲۶ سالمه، هیییییچ تغییری در زمینه وابستگی نکردم:(( شبیه اطفال غیر ممیز برخورد میکنم با این مسئله...
دلم میخواد برم تو چمدونشون و منم با خودشون ببرن ولی حیف...
دیگه؟
دیشب عمه گیر بود رو اینکه فلانی از بابت خونه خیالش راحت بود و سریع بچه دار شد. بهمانی با شوهرش بالا شهر تهران خونه خریدن ۳ دنگ این ۳ دنگ اون! حالا آزمون جامعم داده و احتمالا از بابت خونه خیالش راحت و ماشین خوب زیر پاش و یه دفتر هم میخواد بخره خب... بچه میاره دیگه! خب شما هم که...! سکوت! و لبخند!
بله ما ماشین نداریم:)
خونه هم نداریم:)))
و حتی واسه مرداد به بعد نمیدونیم باید کجا زندگی کنیم:)))
وضعیت مالی هم شاید زیر تعادل و زیر حد متوسط:)
و با اینحال خیلی خدا رو شکر:)
و این فلانی و بهمانی همکلاسیا و دوستای منن که البته با فاصله یه سال و دوسال از من ازدواج کردند:)))
سوال که عمه از کحا میدونه رفیقای من چیکار کردن؟ یکیشون میشه دختر جاریش، یکی هم خواهر عروس خواهر شوهرش!!!!!!
صدای شکستن دلم تا کجا رفت؟ نمیدونم! ولی منم سکوت کردم:) من خودمو با کسی مقایسه نمیکنم:) من حتی شرایطم رو هم با کسی قیاس نمیکنم... فقط از صفر شروع کردن هزینه برداره:) میدونم که خودم اینو خواستم. اونم تو شرایطی که شاید کار عاقلانه‌ای نبود این ۰ مطلق بودن هردومون:) نمیدونم تا کی دووم بیاریم و تا کی بتونیم تو جواب سراسر پوزخند یه عده، سکوت کنیم...
ولی خواستن دلزده بشم گمونم:)
با بچه دار شدن و نشدن... با قیاس شرایط نابرابر...
ولی من نمیخوام کم بیارم. حتی اگه خیلی وحشتناک تر بشه این شرایط...
اگه خدا کمک کنه:)
بیا وانمود کنیم هیشکی هیچی نگفته اصلا:)
+ وانمود میکنم کسی حرفی نزده؟ نه:) من درسته اون لحظه سکوت میکنم. ولی این سکوت ناخواسته خیلی بیشتر کش میاد... موقع غذا خوردن ساکتم. موقع شوخیهای بی‌مزه داداش و پسر عموهام ساکتم و تو‌خودم... موقع حرفای خنده‌دار زن‌عمو و دختر عمو ساکتم و لبهام به شکل احمقانه‌ای فقط کش میاد:) یه جوری که انگار یکی بخواد با چشمای باز بخوابه. مبهوت:)
