یکی نیس بگه اون نوشته من فکاهی نبود ابلهِ صورت نابووود!
البته فکاهی بد نیست هاااا...اما من فکاهه نویس نیستم...میفهمی؟
فقط به خاطر اینکه یه کلمه نوشتم حتما قدیمیا وقتی عاشق هم میشدن به جای مزخرفات مرسوم به هم میگفتن" خون شد دلم از حسرت آن لعل روانبخش!"ینی چییییی؟این میشه فکاهی ؟؟؟
شما بگید...!
شما به این نظر میخندید؟شما به شعر حافظ میخندید؟
یک انتقاد و یک پیشنهاد :
اول انتقاد :
آن کاربر محترم فرموده اند : « اونها فقط افکارشان را در قالب کلمات انتقال میدهند . چه اشکالی دارد در مقابل کسی که توی چشمات خیره میشه و بهت میگه : ازت متنفرم ؛ لبخند بزنی و ازش تشکر کنی ؟ بابت اینکه اینقدر با تو صادق بوده و افکارش را با تو به اشتراک گذاشته . لبخند بزن و تشکر کن . خیلی شیک و مجلسی ....
پاسخ بنده : نمیدانم ایشان آقا هستند یا خانم . اما اگر طرف مقابلش توی چشماهایش خیره بشه و زن و دخترش و یا خواهر و مادرش و یا شوهرش را با رکیک ترین الفاظ مخاطب قرار بدهد که صد البته فقط کلمات است و لاغیر ، آیا ایشان به سفارش خود عمل میکنند و لبخند میزنند و از طرف مقابلش تشکر میکنند که اینقدر صداقت داشته اند که افکارشان را صادقانه بیان کرده اند ؟ آن هم شیک و مجلسی ؟ و آیا لحظه ای در ذهن مبارکشان تداعی نمیشود که آن الفاظ رکیک که در مورد خانوادۀ ایشان بیان شد ، صداقت کلام گوینده بود یا صادق بودن جنس کلماتش در مورد خانواده اش ؟
دانایی و فهم و نادانی و نفهمی و هر آنچه از تاریخ بشر میدانیم از طریق همین کلمات برای ما منتقل شده . باید از کنارشان « شیک و مجلسی » عبور کنیم بدون وقوف به عمق معنای آن کلمات ؟
فهم و دانایی ، همانند پماد ضد آفتاب نیست که آن را از داروخانه تهیه و بر پوست خود بمالیم تا در مقابل سوختگی از تاثیر اشعۀ آفتاب ، پوست ما را حفاظت کند . دانش بشری در هر زمینه ای که باشد ( خوب یا بد ) از طریق همین کلمات قابل انتقال هستند نه از طریق مالش پماد کلمات .
از نظر من اینگونه روانشناسی آدمهای دور و برمان و ارائۀ اینگونه تز جامعه شناسی از جامعه ای که در آن زندگی میکنیم ، به درد دوران غار نشینی هم نمیخورد . چه برسه به الان . و در ادامه : سوالات ایشان ، نه پایۀ علمی دارد و نه پایۀ اخلاقی . فقط یه سری سوال خودفریبی است که به نظرم فقط به درد خودشان میخورد . حداقل به درد من یکی نمیخورد .
و اما پیشنهاد :
حاضر جوابی ( نه در حد و حدود غیر اخلاقی ) یکی از عملکردهای انسانهای فرهیخته در مقابل آدمهای کم عقل و بی عقل است . نیاز نیست شیک و مجلسی به گفتار و کردار و رفتار برخی انسانهای ابله بخندیم و شیک و مجلسی هم از آنها به خاطر صادق بودن در ابلهی خودشان تشکر کنیم . فقط کافیست در نقطۀ لازم ، کلام لازم را در ترازوی سنجش وی قرار دهیم .
در مقابل آن شخص که نقطه نظرات شما را ( مثلا یک مطلب ادبی را ) فکاهی میداند ، فقط همین پاسخ کافیست : من فکاهی ننوشتم . اما عقل فکاهی شما ، آن را فکاهی ارزیابی کرد . به نظرم عقل شما نیاز به یک سرویس اساسی دارد .
اینگونه پاسخ دو نتیجۀ خوب دارد :
اول حال دلتان را خوب میکند
دوم طرف مقابل را وا میدارد از این به بعد در ارائۀ نظراتش بیشتر دقت کند .
و خداوند شیک و مجلسی را آفرید .
