ناهماهنگ

اوه، چه بد -_-

یاد یه جمله‌ای افتادم که می‌گه، گاهی باید خودتو بزنی به حماقت تا احمقی که فکر می‌کنه داره تو رو گول می‌زنه رو گول بزنی.

Sometimes you've gotta fool yourself to fool the fool who think is foolig you =)

این که از جریان با خبر باشم برای جلوگیری از فروپاشی زندگیم کافی نیست؟ سعی می‌کنم از این دونستن برای جلوگیری استفاده کنم تا جایی که بشه. اگه نشد، نمی‌دونم، سوال خیلی گنگه! رک و مستقیم بهش می‌گم که من می‌دونم چی رو داره ازم پنهان می‌کنه و اگه به کارش ادامه بده، منم دهنمو باز می‌کنم و رسواش می‌کنم. امیدوارم دست برداره، اگه برنداشت، دیگه من بهش هشدار داده بودم از قبل.

بله تحمل اینجور فشارا خیلی سخته یا حتی غیرممکن باشه اما برای من نود درصد همون سکوت رو بهترین راه حل می بینم چون کلا اینجوری بزرگ شدم که الویت در هر کاری برام دیگران باشن حتی اگه برام اذیت کننده باشه

تو این جور موارد ادم باید هم عقلش رو پیش بندازه هم وجدان و هم احساسات ش  رو و با توکل به خدا  پیش بره تا بعدا براش پشیمونی به جا نمونه

سلام

چون تا به حال این مسئله برام پیش نیومده نظر قطعی و کامل دادن بهش می شه یه سری حرف و شعار اما در اون حدی که خودم رو می شناسم اگه مطمئن باشم که با سکوتم تنها آبروی خودم می ره و به آبروی شخص دیگه ای آسیب وارد نمی شه به همون سکوتم ادامه می دم اما اگه آبروم وصل به آبروی اشخاص دیگه باشه اول با خود طرف اتمام حجت می کنم اگه بی خیالی طی کرد سکوتم رو می شکنم تا آبروی آدمای بی ارتباط با جریان ریخته نشه و ظلمی در حق کسی صورت نگیره. 

بستگی داره اونی که پنهون کاری میکنه کی باشه.

اگه خانواده باشه، یه داستانه

اگه خانواده نباشه دهنش سرویسه 😎

یه آهنگی بود میگفت:لعنتی ‌...الان چه جوری راحتی!؟؟؟

آبروی خودت ارجح چون اونطوری اجازه میدی بهت ظلم بشه این درست نیست!

در مورد رسوا کردن بین نظرات خوندم

نظر آقای باران در این مورد خیلی درسته

واقعا کار سختیه

دعا میکنم خدا بهت کمک کنه و راه درستی پیش پات بذاره...

از مال راحت میشه گذشت، اما از آبرو...چه آبروی خودم چه یکی دیگه وحشتناکه

گفتم که مهمترین مسئله اینه که من مسئول زندگی و رفتار و آرامش و آسایش خودم هستم 

خب همون بفرما و بشین و ....

من بفرما رو انتخاب میکنم

یه معلم داشتم میگفت تو ازونا هستی که فحش هم میخوای بدی میزاری توی بشقاب میدی دست طرف

مصالح زندگی خودم در اولویته، چون من مسئول زندگی خودم هستم در درجه اول، بعد از اطمینان از حصول این منظور، خیرخواهی هم میکنم

حالا تامین مصالح زندگی خودم همینقدر که باید جدی پیگیری کنم همینقدرم ارزشمند و مهمه که بخاطر کرامت خودم از راه درست و با رفتار شایسته انجام بشه

خب پس من واقعا چیزی ندارم بگم جز اینکه با بالایی حتما در ارتباط باشید! خدا خودش خوب میدونه چی کار کنه ...

+برای بعدهاتون هم با چند تا آدم امین رفیق بشید حتما :/ که یکیشون نشد اون یکی بشه حداقل!

قصدم این نبود که جزئیات رو بدونم. قصدم این بود که بگم گفتن یه حرف چقدر سخته وقتی چیزی واضح نیست.

اینجور که شما میگید رسوا کردن، قضیه خیلی داغون به نظر میاد!! سریع نرید سمت رسوا کردن و آبروی طرف رو بردن. این مرحله اخره. هزار تا راه ممکنه قبلش وجود داشته باشه. مشورت با آدمی که اهلش باشه. صحبت با یه بزرگتری که دهنش محکمه و میتونه روی شخص مورد نظر تاثیر بذاره. حتی تهدید خودِ طرف! و شاید راه های دیگه. ولی اینکه آبروی طرف رو بریزیم، فکر کنم راه حل آخره. انقدر راه حل آخره که گاهی اوقات ضربه خوردنِ خودِ انسان بهتر از بردن آبروی طرفه! ممکنه ضربه ای که انسان میخوره بعدا جبران بشه ولی آبروی طرف نه. خلاصه خیلی با احتباط برید سمت آبرو بردن بنظرم. تا میشه ازش دوری کنید مگه اینکه ناچار بشید دیگه...


+البته همه اینها توی مقام مشورته! خودم باشم که معمولا با یکی که فکر کنم آدم امین و عاقلی باشه و چرت و پرت تحویل نده، جزئیات رو مطرح میکنم و مشورت میخوام و حتی کمک. 

سلام

تا جزئیات و ابعاد مختلف مسئله رو ندونیم که نمیشه حرف زد!

ولی اگه کلی بخوام بگم میشه اینکه تا جایی که جای صبر باشه معمولا صبر رو میپسندم و اگه بشه شخص باهاش صحبت کرد مطرح میکنم باهاش که حواسش باشه. خب نشد و داره آسیب میرسونه و صبر درست نباشه، صبر نمیکنم!