از ایرادهای کوووچیک یه شخصیت خوب و عاقل مثل خودم!!!میتونم به قابلیت دیدن دو باره...سه باره...۶ باره...۱۲ باره ...یا حتی بیشتر یه فیلم یا سریال خاص اشاره کنم!
فک کنم دیدن خانه سبز و یانگوم هم موید این داستان باشه...یا اینکه من نمیتونم بشمرم که چنددد بارفیلم به رنگ ارغوان رو دیدم...فک کنم بالاااای ۱۵ باااار...
من در حالت عادی اصلااااا سریال تماشا نمیکنم...و با تلویزیون و فیلم زیاد مرتبط نیستم...اما گاها و استثنائا یکی دو تاشون منو وادار میکنن که نگاشون کنم...یه حسی مثل اینکه صدا بزنن بگن بیاهااااا...بیاااااا...هاهااهاااا...یه همچین چیزی...خلاصه ...این یانگومم تا یه جاهایی هی مقاومت کردم نگاش نکنم...و تو تایمش کتاب میخوندم...ولی دیدم اصلا نمیشه...قیاس خوبی نیس...کتاب عااالیه...اما...یانگوم!افسر مینجانگو...تمام‌کودکیای منو به تصویر میکشن جلو چشمم...خخخخ شبای شنبه...ساعت ۱۰!تقریبا وقتی تمام میشد این سریال کل غم عاااالم میریخت تو دل من...نه به خاطر اینکه تا شب شنبه بعد اثری از آثارش پیدا نبود نه...به خاطر اینکه تمام شدن یانگوم به معنای تمام شدن اخرین تفریح روز جمعه بود و من بودم و یه عاااالمه تکلیف واسه فردا...اصلا حال بدش باهییییچی قابل قیاس نیس که نیس...به خصوص اینکه من فقط دوم دبیرستان پنج شنبه هام تعطیل بود و تنها روز تعطیلم جمعه بود تو طول دوره تحصیلی...
نمیدونم زمان پخش اول یانگوم چند سالم بود شاید ۹...شاید ۸...اما گند بوددددد...
امشب حواسم نبود و وقتی افسر مینجانگو به یانگوم گفت میرم استعفا میدم به خاطر تو...بلند گفتم خدا بده یه افسر مینجانگوووو...!و بعد دو جفت چشم ...به حالت تعجب ...کمی تحیر...کمی افسوس ...کمی عصبانیت بهم خیره شدن...
گفتم "اهم اهم...اخه‌نگا کنین تو رو خداااا...جیجو تبعید کردن یانگومو...رفت شد افسر نیرو دریایی...اومد قصر...شد رییس بیمارستان...خواست بانو چویی رو به سزای اعمالش برسونه شد قاضی اجرای احکام...رفت بیمارستان عمومی شد معلم بچه های بیمار...اصلا سلسله مراتب اداری نداره این فیلم!!!"
ولی خب این حرفا کمکی به گندی که قبلا زده بودم نکرد و تا این لحظه خدمتتون این چیزای مسخره رو تایپ میکنم هنوز تحیر و تعجب توی چشماشون مشهوده...
خلاصه ...
گند زدیم امشب...
