دون:پست، فرومایه

سعدی، تو گلستان، تو حکایت جدال با مدعی یه بیت محشر داره که این روزا هی میاد تو ذهنم:

دونان چو گلیم خویش بیرون بردند

گویند چه غم، گر همه عالم مُردند! 

۶
خانومِ پرین
۱۸ دی ۰۱:۲۹

سلام...پس گاهی اوقات وبلاگای خوبی هم توی لیست وبلاگای به روز شده پیدا میشه ..

توی کانالتون هم عضو شدم .

پاسخ :

سلام
خوش اومدین
خیلی لطف دارید
ممنونم:)
معین پاکجو
۱۴ آذر ۲۳:۵۱

سلام و وقت به‌خیر،

امّیدوارم حال‌تون خوب باشه.

 


از اون دست پُست‌هاست که نمی‌دونم مهارت ادبی سعدی رو تحسین کنم، یا کرده‌ی دونان رو تقبیح!

سعدی رو که به تحسین من نیازی نیست؛ لذا، لایک وارونه به دونان!

😉

 

 

 

در پناه حق،

🙏

پاسخ :

سلام 
خیلی ممنونم:)

مهارت ادبی سعدی توی گلستان (وبقیه آثارش) واقعا تحسین برانگیزه:)
زری シ‌‌‌
۱۴ آذر ۲۳:۴۸

صحیح 

مرسی

پاسخ :

خواهش میکنم:)
مرآت ..
۱۴ آذر ۲۳:۴۴

احسنت بر شما و بر جناب سعدی

پاسخ :

واقعا احسنت به سعدی:)
Fateme ..
۱۴ آذر ۲۳:۳۴

تا حرف سعدی‌ه:))

یه جا دیگه میگه:

معشوق هزار دوست را دل ندهی

ور میدهی آن دل به جدایی بنهی...

 

پاسخ :

هرچند بی‌ربط😅
زری シ‌‌‌
۱۴ آذر ۲۳:۲۹

نمیفهمم چی میگه

پاسخ :

میگه ادمای نامرد، فقط به منافع‌ خودشون فکر میکنن و وقتی خیالشون از بابت خودشون راحته، براشون هیچی حتی جون بقیه مهم نیست:) حله؟
پیوندِ عمر بسته به موییست
هوش دار
غمخوارِ خویش باش!
غم روزگار چیست؟

آرشیو مطالب
پیوندها
طراح قالب : عرفـــ ـــان قدرت گرفته از بلاگ بیان