درآ که در دل خسته توان درآید باز
بیا که در تن مرده روان درآید باز
بیا که فرقت تو چشم من چنان در بست
که فتح باب وصالت مگر گشاید باز
غمی که چون سپه زنگ ملک دل بگرفت
ز خیل شادی روم رخت زداید باز
به پیش آینه دل هر آن چه می‌دارم
بجز خیال جمالت نمی‌نماید باز
بدان مثل که شب آبستن است روز از تو
ستاره می‌شمرم تا که شب چه زاید باز
بیا که بلبل مطبوع خاطر حافظ
به بوی گلبن وصل تو می‌سراید باز
...
به تفسیرش اعتقاد ندارم...همین ابیات ، کفایت مذاکراته!حتی اگه واقعی نباشه؛حسش خوبه!
والا از هر ۹۰۰هزار باری که به ملت گفت یوسفشون برمیگرده، دوستانمون منو تصدیق کنن که دو بار هم این اتفاق نیوفتاده...ولی خب سرخوشیش خوبه!:)))
میگه :
مگر در این شب دیرانتظار عاشق کُش
به وعده های وصال تو زنده دارندم...
+قطعا عشق معنای عرفانی داره...وصال هم همینطور:)))کاملا عرفانی...حرف مخالف بشنوم از کلاس ادبیات امشب محرومید...
گوش بدید!نکته مهم:در تفسیر و تاویل شعر حافظ میگن که شما هرجا عشق و معشوق دیدی، مطلوبت رو جایگزینش کن، بعد وصل یعنی دستیابی به اون مطلوب...پس اگه شعر عاشقانه دیدید یهو توهم شکست عشقی برندارید و نیت قبل از گشودن دیوان رو فراموش نکنین و حافظ رو هم گیج نکنین...مثلا شما به نیت قبولی در کنکور دیوان باز میکنین ...یهو این شعر میاد...یادتون میاد در سال سوم دبستان از یکی خوشتون اومده...بعد اون غزل رو میخونین میگین ایول...در حالیکه اینگونه نیست فرزندانم...اولا عشق معنای عرفانی داره در شعر حافظ (اینو اصلا فراموش نکنین😂)ثانیا با این پرش ذهنی عمرا کنکور هم قبول شید...
نمک دان عاااالم شدم امشب...
بس است...
کلاس تعطیله!برید خونه‌هاتون!
